08-11-2018, 14:08
08.11
Siedziałem w swoim pokoju na piętrze, byłem w trakcie domówki klasowej która realnie miała miejsce dwa tygodnie temu. Wszyscy goście przenieśli się na dół, ale ja stwierdziłem, że nie chce mi się do nich dołączać i położyłem się do łóżka puściwszy wcześniej jakiś filmik na yt, bodajże Red Dead Redemption II SargeThePlayera. Zasnąłem. Obudziłem się z rana i poszedłem zobaczyć co dzieje się na dole. Tata poinformował mnie, że chłopaki jeszcze śpią ale wszystkie koleżanki już poszły. Było mi dosyć smutno, że tak zmarnowałem dobrze zapowiadającą się imprezkę.
Nagle przeniosłem się do łóżka w pokoju na parterze w którym spał przed chwilą jeden z kolegów. Nie była to jednak tylko teleportacja, czułem, jak gdybym właśnie długo spał i się obudził. Wstałem z łóżka trochę zdezorientowany. Wyszedłem z pokoju, moich kumpli nigdzie nie było. Spytałem o nich ojca raz jeszcze. Odpowiedział, że nie wie o co mi chodzi, nie było żadnych kolegów. Zastanawiałem się nad sensem tego co się właśnie wydarzyło, gdy nagle znów - reset. Budzę się w tym samym łóżku, wstaje. Tym razem drzwi od pokoju były zamknięte. Pomyślałem, że to niemożliwe, więc wykonałem test rzeczywistości. Ok, powietrze przechodzi przez zatknięty nos, ewidentnie śnie. Jednak z dezorientacji i niepokoju który narastał z nieznanych przyczyn postanowiłem się obudzić. Skupiłem się na tej jednej myśli, pobudka, wyjście ze snu. Przebudziłem się, ale znowu w tym samym łóżku. Dla pewności jeszcze raz wykonałem TR, wynik pozytywny. Zaniepokojony tym zauważyłem, że za oknem pada śnieg i wieje mocny wiatr. Pomyślałem, że może zimno mnie wybudzi. Przeszedłem przez ścianę, wpadłem w śnieg i zamknąłem oczy. Bum, pobudka w znajomym łóżku. Nie wykonywałem już TR, wystarczyło mi typowe dla snu zamglenie i nieregularność rzeczywistości żeby wiedzieć, że znowu się nie udało. Zaczęła ogarniać mnie lekka panika i myśli w stylu 'a co jak zapadłem w jakąś śpiączkę i się nie obudzę'. Znowu wyszedłem przez ścianę, przeszedłem na front domu. Stał tam mój tata. Powiedziałem mu z przejęciem, że nie mogę obudzić się ze snu. Odpowiedział "Tak, przecież spędziłeś całą noc w tym opuszczonym domu nieopodal'. Odparłem z wielkim zdziwieniem że to niemożliwe, jak to? W tym momencie twarz mojego ojca zaczęła się barwić na czerwony kolor i przybierać diabelską postać. Nie pamiętam co mi wtedy powiedział, ale coś zaczęło wciągać mnie do tyłu, jak gdyby jakaś wielka pompa. Pomyślałem, że pewnie przeniesie mnie do tej opuszczonej chaty. Zamiast tego jednak znów obudziłem w łóżku, w tej samej pozycji na boku. Pomyślałem, że muszę stąd czym prędzej spierdolić. Z całych sił skupiłem się na wyjściu ze snu. Obudziłem się, nareszcie w prawidłowym łóżku.
Po obudzeniu miałem do siebie trochę żalu o to, że nie wykorzystałem, bądź co bądź, LD pomimo dosyć niesprzyjającego klimatu.
Siedziałem w swoim pokoju na piętrze, byłem w trakcie domówki klasowej która realnie miała miejsce dwa tygodnie temu. Wszyscy goście przenieśli się na dół, ale ja stwierdziłem, że nie chce mi się do nich dołączać i położyłem się do łóżka puściwszy wcześniej jakiś filmik na yt, bodajże Red Dead Redemption II SargeThePlayera. Zasnąłem. Obudziłem się z rana i poszedłem zobaczyć co dzieje się na dole. Tata poinformował mnie, że chłopaki jeszcze śpią ale wszystkie koleżanki już poszły. Było mi dosyć smutno, że tak zmarnowałem dobrze zapowiadającą się imprezkę.
Nagle przeniosłem się do łóżka w pokoju na parterze w którym spał przed chwilą jeden z kolegów. Nie była to jednak tylko teleportacja, czułem, jak gdybym właśnie długo spał i się obudził. Wstałem z łóżka trochę zdezorientowany. Wyszedłem z pokoju, moich kumpli nigdzie nie było. Spytałem o nich ojca raz jeszcze. Odpowiedział, że nie wie o co mi chodzi, nie było żadnych kolegów. Zastanawiałem się nad sensem tego co się właśnie wydarzyło, gdy nagle znów - reset. Budzę się w tym samym łóżku, wstaje. Tym razem drzwi od pokoju były zamknięte. Pomyślałem, że to niemożliwe, więc wykonałem test rzeczywistości. Ok, powietrze przechodzi przez zatknięty nos, ewidentnie śnie. Jednak z dezorientacji i niepokoju który narastał z nieznanych przyczyn postanowiłem się obudzić. Skupiłem się na tej jednej myśli, pobudka, wyjście ze snu. Przebudziłem się, ale znowu w tym samym łóżku. Dla pewności jeszcze raz wykonałem TR, wynik pozytywny. Zaniepokojony tym zauważyłem, że za oknem pada śnieg i wieje mocny wiatr. Pomyślałem, że może zimno mnie wybudzi. Przeszedłem przez ścianę, wpadłem w śnieg i zamknąłem oczy. Bum, pobudka w znajomym łóżku. Nie wykonywałem już TR, wystarczyło mi typowe dla snu zamglenie i nieregularność rzeczywistości żeby wiedzieć, że znowu się nie udało. Zaczęła ogarniać mnie lekka panika i myśli w stylu 'a co jak zapadłem w jakąś śpiączkę i się nie obudzę'. Znowu wyszedłem przez ścianę, przeszedłem na front domu. Stał tam mój tata. Powiedziałem mu z przejęciem, że nie mogę obudzić się ze snu. Odpowiedział "Tak, przecież spędziłeś całą noc w tym opuszczonym domu nieopodal'. Odparłem z wielkim zdziwieniem że to niemożliwe, jak to? W tym momencie twarz mojego ojca zaczęła się barwić na czerwony kolor i przybierać diabelską postać. Nie pamiętam co mi wtedy powiedział, ale coś zaczęło wciągać mnie do tyłu, jak gdyby jakaś wielka pompa. Pomyślałem, że pewnie przeniesie mnie do tej opuszczonej chaty. Zamiast tego jednak znów obudziłem w łóżku, w tej samej pozycji na boku. Pomyślałem, że muszę stąd czym prędzej spierdolić. Z całych sił skupiłem się na wyjściu ze snu. Obudziłem się, nareszcie w prawidłowym łóżku.
Po obudzeniu miałem do siebie trochę żalu o to, że nie wykorzystałem, bądź co bądź, LD pomimo dosyć niesprzyjającego klimatu.
