Komuniści wspierani przez radykalnych Rosjan doszli do władzy. Zostałem wcielony do wywiadu, miałem poderwać sekretarkę „zachodniego” generała i założyć po cichu podsłuch w jego gabinecie. Nie miałem wyjścia. Moja rodzina... gdybym się nie zgodził, wymordowaliby ich jak psy. Najpierw sprzątałem kible w barakach „zachodnich” żołnierzy. Piąłem się po szczeblach mojej kariery aż w końcu zostałem majorem, więc byłem dość blisko generała. Z czasem często bywałem w gabinecie generała i powoli rozkochiwałem jego sekretarkę, nawet udało mi się założyć podsłuch pod jej biurkiem. Pamiętam, że miała na imię Ewa. Nawet mi się podoba na tym zachodzie. Tyle kolorów... pełne towarów sklepy i miła ludność. Z czasem myślałem, że wywiad o mnie zapomniał. Jednak... szedłem do domu Ewy, która wcześniej mnie zaprosiła. Nagle ktoś, nie wiadomo jak powiedział mi tak jakby w głowie: Wojna jest blisko, nie widzimy postępów. Nie próbuj uciekać, bo ich wymordujemy. Trochę się zdenerwowałem, więc szybkim krokiem poszedłem do domu sekretarki, miała otwarte drzwi i oglądała wieczorne wiadomości a w nich news dnia: Znaleziono podsłuch w głównej bazie Heer w Bawarii. Ewa dziwnie się zachowywała, jakby wiedziała, że to ja położyłem podsłuch. Musiałem coś wymyślić. Zaprosiłem ją na „romantyczny” wypad nad jezioro. Zgodziła się. Na miejscu rozpaliłem ognisko grałem jakąś ludową muzykę na gitarze a po wszystkim nago wykąpaliśmy się w jeziorze i potem wiadomo . Po wszystkim rozłożyłem namiot ona położyła się a ja jeszcze gasiłem ognisko. Nagle zobaczyłem w jej ciuchach mały dyktafon, nagranie na nim brzmiało: „podsłuch położył major". Cholera... Ona o wszystkim wie. Wiedziałem, że muszę ją zabić miałem przy sobie nóż myśliwski. Szczerze nie śpieszyło mi się. Była piękną, młodą i inteligentną kobietą, IDEAŁ. Nie wiedziałem co zrobić, musiałem ją „udobruchać". Wyznałem jej, że mnie szantażują i pracuję dla wywiadu. Ona chwilę na mnie popatrzyła chciałem złapać ją za rękę, ale ona szybko zabrała rękę i wybiegła z namiotu. Goniłem ją krzyczałem, że jej nic nie zrobię ,że ze mną jest bezpieczna, ale ona nie chciała mnie słychać. Wyjąłem nóż. Wiedziałem, że muszę to zrobić, to dla dobra mojej rodziny. Złapałem ją. Jedną ręką ją trzymałem a w drugiej miałem nóż. Łzy płynęły mi po policzku, ale musiałem to zrobić. Nagle usłyszałem strzał... Ona.... Ona miała całą twarz we krwi a krew z jej twarzy spływała mi po rękach. Osoba, która strzeliła rzuciła mi łopatę i powiedziała coś w tym stylu: Nie dziękuj, po prostu posprzątaj tutaj. Pod wpływem impulsu rzuciłem się na niego z moim nożem dźgnąłem go parę razy w brzuch byłem cały w krwi tego typa, czułem ogromną satysfakcję za każdym razem, gdy wbijałem nóż w jego ciało, do czasu. Usłyszałem strzał, dźwięk wystrzału urwał mi się w połowie, poczułem ogromny ból w klatce piersiowej nie mogłem złapać oddechu wiedziałem, że ten skurwysyn wystrzelił prosto we mnie, najgorsze jest to, że nie umrę od samego wykrwawienia się a uduszenia... No cóż, pozostała mi nadzieja ,że moja rodzina poradzi sobie w tych trudnych czasach.

Otwieram oczy, nie mogę się ruszyć, widzę jakieś jasne postacie, po chwili widzę taką kobietę koło czterdziestki i dwójkę dzieci a koło nich lekarza. Znajdowałem się w szpitalu takim dość nowoczesnym. Po chwili zrozumiałem co mówi lekarz do tej kobiety, ledwo bo rozumiałem go z takimi opóźnieniami: „stan męża się poprawia, nie jest w pełni świadomy i jest pod wpływem [...], ale [...]". Nie wiedziałem co się stało, nie wiedziałem kim jestem, nie pamiętałem nic. Nawet tego, co było przed śpiączką (tak mi się wydaje, że była to śpiączka), a ni tego, co było podczas śpiączki. Serio w tym momencie to było dla mnie nie spodziewane, ponieważ (najprawdopodobniej) moja rodzina, która stała przy łóżku była mi obca, kiedy leżałem nic nie pamiętałem z mojego życia nawet imienia i nazwiska.

TR nie wchodził w grę z dwóch powodów:

1. Bylem sparaliżowany

2. Gdybym punkt pierwszy nie byłby brany pod uwagę to nawet nie wiedziałem o istnieniu ld.

Całe to zjawisko jest dla mnie niepokojące, ponieważ nigdy nie miałem takiego zaniku pamięci, nie potrafiłem nawet się ruszać, nie z powodu paraliżu (Chyba po prostu nie umiałem :/).

Niestety po wszystkim muszę się przyznać, że mi się podobało , bo ogólnie to lubię takie „konkretne” oderwanie od rzeczywistości.

PS. Jadłem tylko jakąś chińską zupę przed snem, nie brałem żadnych (znajomych większości) silnych środków „na sennych”

---

Ogólne fałszywe przebudzenia są spoko, ale... no nigdy czegoś takiego nie miałem, znaczy miałem, ale nie takie. Więc wstaje idę do kibla się wysikać po całej nocy i... się budzę (normalne), ale z mokrą bielizną(nie normalne). Wcześniej miałem taką sytuację:  Jak zawsze wstałem i chciałem się napić, tylko zapomniałem otworzyć ust (Ale to nie to samo co powyżej).

---

---

---

Przeanalizowałem opisy moich paraliży od 12 sierpnia 2015 r. (Od sierpnia/września 2015 r. byłem już taki całkiem „zaawansowany". Dziś nazwałbym się amatorem, ale wtedy był już etap, gdy miałem raz na tydzień ld, ale najczęściej były one... no po prostu „amatorskie". (siedziałem kilka godzin i tak nie skończyłem) ogólnie to mam zamiar to ładnie przestawić w wykresach i innych bajerach. Na razie sobie podzieliłem paraliż na 4 etapy i je opisałem, ale opublikuje moje „badania" jak już dokończę. Myślę, że powinny się znaleźć w tym dzienniku za kilka dni.

---

Pierwszy raz od dłuższego czasu nie chciałem po prostu mieć kontroli nad snem.

Wcieliłem się w rolę doktora zarazy, który leczył okolice Kolonii.
Wiedziałem, że to sen, ale czułem potrzebę pomocy tym ludziom.

Zebrawszy zioła z katedry od lokalnego księdza udałem się na ulicę „Mühlengasse". Po drodze widziałem innego doktora, który wywoził na taczce zwłoki do masowego grobu, potem gdy się przepełniał palono je, aby zapobiec ewentualnym rozprzestrzenianiu choroby (Jakby nie mogli ich palić od razu...) Gdy przybyłem na miejsce zobaczyłem kilka młodych kobiet, które krzyczały z bólu. Myślę, że połowicznie również przez szczury i robaki, które zaczęły jeść je żywcem. Wołały mnie, ale wiedziałam, że nic nie mogę zrobić. Przeszłam dalej i zobaczyłem już martwego starca, na jego twarzy widniał przerażający wyraz okropnego bólu. Widać, że nie dbają o ten obszar, było to dość biedne jak na tamtejsze standardy miejsce. Znalazłem kaszlącego chłopca podałem mu zioła i olejki, ale niestety wiedziałem, że nie mogę mu pomoc. Dałem mu jeszcze kromkę chleba i szybko odszedłem widziałem też jakąś starszą kobietę, która była w zaawansowanym etapie dżumy, ale chodziła o własnych nogach. Błagała mnie o pomoc. Byłem uczony, że w takich przypadkach osobę należy izolować i zapobiec rozprzestrzeniania choroby. Dałem jej silne leki nasenne i powiedziałem, że to pomoże, a gdy już nie miała siły zamknąłem ja i zabarykadowałem w jej własnym domu. Po drodze spotkałem zdrowego młodego chłopaka, który rozdawał ludziom jakieś kadzidełka, które miały zapobiec chorowaniu nie dość, że okazało się, że był maziarzem to jeszcze te jego kadzidełka były tak okropnie drogie, że ludzie sprzedawali cały swój majątek, żeby je kupić ( Pomyśleć, że ludzie kupowali "leki" za cały dorobek swojego życia tylko po to, żeby jeszcze szybciej się zarazić) natychmiast dałem tym ludziom jakieś olejki od znajomego mnicha a po ten udałem się do katedry pomodlić się za dusze tych nieszczęśników o ukojenie cierpienia w niebie.


Na początku wiedziałem, że to sen, ale tak się wkręciłem, że zapomniałem .

---

Pozdrawiam Pawła

(Bardzo prawdopodobne, że znajduje się lub znajdował na tym forum)

---

Od wczoraj doskwiera mi dziwny, suchy i męczący kaszel być może zaraziłem się dżumą z poprzedniego snu 

(Senny Ojców)

---

---