W sumie stwierdziłem że skoro jest tu taki dział, podzielę się swoją twórczością w dziedzinie fotografii, ale również obrazów
Na początek wrzucę obrazki sprzed kilku lat, zainspirowane zdjęciami z teleskopu Hubble'a i wykonane za pomocą kredek na białym papierze. Taki obrazek (narysowany na podstawie negatywu zdjęcia) jest następnie kopiowany na komputer, kolory są odwracane w fotoszopie i wtedy wykańczam detale już komputerowo.

 Elephant trunk nebula


Ghost Nebula


Galaktyka spiralna


Horsehead Nebula

Our Last Sun



Cold, Dark and Unknown

Niestety "grunt" na pierwszym planie wygląda trochę płasko i jest odcięty od tła, bo odwracałem kolory tylko przestrzeni kosmicznej, a pierwszy plan pozostawiałem nietknięty...

Moje pierwsze podejście do astrofotografii  Szeroki kadr Drogi Mlecznej (region Łabędzia i Orła) z Białowieży. Niebo gołym okiem było przepiękne! 
Polecam nawet osobom, które nie interesują się astronomią, żeby będąc nocą w odludnym miejscu spojrzały w niebo. Nawet bez lornetki czy teleskopu można zbierać szczękę z ziemi godzinami. Z lornetką to już jest odlot nie do opisania  
Gołym okiem nawet bez specjalnej adaptacji do ciemności było widać ciemne mgławice Drogi Mlecznej, galaktykę Andromedy jako spłaszczoną, eliptyczną mgiełkę, nawet słabszą galaktykę w Trójkącie i mnóstwo gromad gwiazd. Przez lornetkę z 15-krotnym powiększeniem można było wyłapać na spokojnie kilkadziesiąt galaktyk, około 20 mgławic i nieopisaną liczbę gwiezdnych gromadek. Cud, miód i orzeszki!

Uwielbiam oglądać (i robić) takie ujęcia... Zawsze fascynowały mnie te miniaturowe leśne pejzaże malutkich krain pełnych mchu, delikatnych grzybków i małych żyjątek, dla których zwykła kałuża jest wielkości nieprzebytego oceanu... Gdy opanuję kontrolę LD, w snach na pewno będę wędrował przez takie zakątki, w lasach z mchu, odpoczywając pod parasolami grzybków i zeschłych liści... Brzmi jak dobry plan 

Jest takie miejsce w Poznaniu, gdzie sikorki dają się karmić z ręki... Nawet nie trzeba być specjalnie cicho, ale ważne jest nastawienie. Zauważyłem że gdy jestem sam i w średnim nastroju, nie chcą przylatywać. Ale gdy jest ze mną moja dziewczyna i emanujemy wzajemną miłością (jak dziwnie by to nie brzmiało), sikorki i wiewióry nie mają żadnych oporów do jedzenia prosto z ręki





A tu ujęcie małego ślimaczka na plecach dużego.

Pasikonik opaślik sosnowy. Dość licznie występuje w naszych sosnowych borach. Samice są zielone, a samce mogą przyjmować kontrastowe, czarno-czerwono-białe ubarwienie.



To nie gąsienica motyla, tylko larwa bryzguna brzozowca, wielka, bo dochodzi do 5-6 cm długości. Tutaj zaniepokojona ułożyła ciało w idealną spiralę Fibonacciego  Jego nazwa pochodzi właśnie od gąsienicy, która w sytuacji zagrożenia potrafi wytrysnąć dookoła drażniącą ciecz, nawet na ok. 20 cm. 



Gąsienica przepięknego motyla - krasopani poziomkówki. Wygląda kolczaście i groźnie, ale ta konkretna nie może zrobić człowiekowi żadnej krzywdy.



Łowik, a konkretnie wierzchołówka. Jeden z najlepszych łowców świata owadów, obok ważek i modliszek. Wielkie muszysko, głośne i z daleka przypominające szerszenia. Łowiki często są mylone z gryzącymi bąkami, ale to zupełnie inna grupa owadów. Nie są groźne dla ludzi, choć często w lesie na nas siadają. Nie robią tego jednak po to, aby nas ukąsić, ale żeby wykorzystać jako ruchomą wieżę obserwacyjną, z której mogą przepatrywać okolicę w poszukiwaniu ofiar. A czasami po prostu jako miejsce odpoczynku lub stołówkę, gdzie można w spokoju spałaszować upolowaną ofiarę.

Magiczna kraina oszronionego mchu, dolinka zagubiona gdzieś wśród kamieni i skał, między korzeniami wiekowego dębu a strumyczkiem...
Pełna drobnych i nieuchwytnych mieszkańców, pochowanych w zakamarkach wśród listków i łodyg.
Na środku roślinka, będąca dla nich jak palma na karaibskiej wyspie, dająca życiodajny cień w upalne dni...