14-04-2019, 19:47
12-13.04.2k19
Czas snu ok. 8h
Ostatnim razem po zatankowaniu miałem super sen ,który będę jeszcze długo pamiętał. Tak miało być i tym razem ,jednak nagazowałem się zbyt mocno ,zbyt słabym (jakościowo) trunkiem. Dużo ,za dużo.
Jedyne co pamiętam to chwilę przed bolesnym obudzeniem się zobaczyłem mojego kolegę za którego zdrówko dnia poprzedniego gazowałem się. Stał w świetlistej poświacie niczym Jezus na obrazie Jezusa Miłosiernego. Popatrzył na mnie i powiedział tylko "Paweł coś ty ze sobą zrobił".
13-14.04.2K19
Czas snu. ok. kilka godzin
1) Poleciałem do Sudanu jako bojownik-ochotnik by walczyć po stronie rebeliantów. Nie wchodząc w dokładne szczegóły dostałem od jednego z dowódców stary ,zardzewiały karabinek AKS i zadanie by udać się do wskazanego domu ,zbudowanego z piaskowca ,w celu obrony tegoż odcinka frontu. No więc wyruszyłem idąc nieśpiesznym krokiem i już miałem wchodzić do budynku ,gdy nagle z jego wnętrza wyszedł Rosjanin w celu zapalenia peta. Zaskoczeni spojrzeliśmy po sobie nie dowierzając na to ,na co właśnie patrzymy. Po czym ,po chwili marazmu zaczęliśmy się krzątać ze swoją bronią w celu zabicia przeciwnika. Trwało to kilka sekund jednak w mojej głowie były to jakby godziny. Zanim zdjąłem broń z ramienia ,odbezpieczyłem i wycelowałem chwila minęła. Na szczęście byłem szybszy od wrogiego wojaka i powaliłem go pierwszym strzałem. Zaraz z budynku obok wyłonił się wtóry Rosjanin zaniepokojony dźwiękiem wystrzału jednak i jego zastrzeliłem. Nie czekając na kolejnych oponentów pobiegłem do mojego dowódcy by poinformować go ,że budynki ,których miałem bronić są już zajęte przez wroga.
Akcja przeniosła się dwa tygodnie do przodu. Rebelianci zajmowali już niewielką połać miasta ,byliśmy otoczeni. Siedziałem właśnie w podziemnym bunkrze z dowódcą i jego rodziną gdy niespodziewanie na spotkanie wyszedł nam sam generał wrogich wojsk ,co już samo w sobie było absurdalne. Po kilku minutach rozmowy udało nam się go zaszantażować. Musiał pozwolić rebeliantom i ich bliskim bezpiecznie opuścić miasto a mnie odwieźć na lotnisko bym mógł wrócić do kraju. Nie pamiętam dokładnie czym go zaszantażowaliśmy ale był to jakiś absurdalny powód możliwy jedynie w śnie. No więc zostałem osobiście odwieziony przez pana generała i jego obstawę na lotnisko. Widać było po nim ,że był niepyszny z takiego stanu rzeczy ale nie mógł mi nic zrobić. Na płycie aeroportu wsiadłem bez przeszkód do zaparkowanego samolotu i bez przeszkód odleciałem do Polski...
2) Coś jakby gra strzelanka multiplayer. Wyskoczyłem wraz ze swoją drużyną liczącą jakąś setkę graczy z bazy jednak nigdzie nie było widać wrogów. Część z nas ,w tym ja ,postanowiła przeteleportować się szafą na środek mapy w celach zwiadowczych. Szafa przeniosła nas do kilkunastu stojących na jeziorze domków połączonych ze sobą mostkami i kładkami. Po drugiej stronie tego osobliwego miasteczka zauważyliśmy całą przeciwną drużynę. Oni nas również. Niezwłocznie zaczęli nas szturmować. Przez jakiś czas odpieraliśmy ataki ale przewaga liczebna zrobiła swoje. Z dwudziestu bądź trzydziestu osób mojego teamu zostało około dziesięciu. Zaczęliśmy się wycofywać ,jednocześnie się ostrzeliwując. Po chwili wycofka przerodziła się w ucieczkę. Kilku szczęściarzy doskoczyło do szafy i zwiało jednak reszta została zabita. Mnie powalił na ziemię jeden z wrogów w domku ,sekundę przed wskoczeniem do szafy. Gdy po chwili udało mi się podnieść zauważyłem ,że jestem otoczony przez śmiejących się wrogów. Jeden z nich podszedł do mnie i już miał mnie dobić bagnetem gdy wykrzyknąłem ,że wyzywam ich dowódcę na pojedynek. Ten przyjął rękawicę. Stanęliśmy naprzeciw siebie. On na broń wybrał sobie szpadę i puginał o długiej głowni ja zaś w prawej ręce miałem również szpadę ,w lewej zaś nóż kukri. Pojedynek był długi i niezwykle zacięty. Zadaliśmy sobie wiele ran ciętych i kłutych ,lecz żaden z nas nie chciał odpuścić. Postanowiliśmy zrobić sobie chwilę przerwy na złapanie oddechu. Gdy ponownie stanęliśmy w szranki uświadomiłem sobie ,że zamiast broni ma założone na ręce czarne skarpetki. Mój oponent pozwolił mi wybrać sobie nową broń z tych leżących na podłodze. Początkowo chciałem przywdziać rapier ze złotą rękojeścią i obłękiem ,lecz okazało się ,iż miał dużą wadę a mianowicie sztych był bardzo gruby przez co oręż był źle wyważony. Postanowiłem więc wziąć szpadę podobną do tej ,którą w niewyjaśnionych okolicznościach straciłem. Pojedynkowaliśmy się jeszcze przez jakiś czas... Nwm kto wygrał.
Czas snu ok. 8h
Ostatnim razem po zatankowaniu miałem super sen ,który będę jeszcze długo pamiętał. Tak miało być i tym razem ,jednak nagazowałem się zbyt mocno ,zbyt słabym (jakościowo) trunkiem. Dużo ,za dużo.
Jedyne co pamiętam to chwilę przed bolesnym obudzeniem się zobaczyłem mojego kolegę za którego zdrówko dnia poprzedniego gazowałem się. Stał w świetlistej poświacie niczym Jezus na obrazie Jezusa Miłosiernego. Popatrzył na mnie i powiedział tylko "Paweł coś ty ze sobą zrobił".
13-14.04.2K19
Czas snu. ok. kilka godzin
1) Poleciałem do Sudanu jako bojownik-ochotnik by walczyć po stronie rebeliantów. Nie wchodząc w dokładne szczegóły dostałem od jednego z dowódców stary ,zardzewiały karabinek AKS i zadanie by udać się do wskazanego domu ,zbudowanego z piaskowca ,w celu obrony tegoż odcinka frontu. No więc wyruszyłem idąc nieśpiesznym krokiem i już miałem wchodzić do budynku ,gdy nagle z jego wnętrza wyszedł Rosjanin w celu zapalenia peta. Zaskoczeni spojrzeliśmy po sobie nie dowierzając na to ,na co właśnie patrzymy. Po czym ,po chwili marazmu zaczęliśmy się krzątać ze swoją bronią w celu zabicia przeciwnika. Trwało to kilka sekund jednak w mojej głowie były to jakby godziny. Zanim zdjąłem broń z ramienia ,odbezpieczyłem i wycelowałem chwila minęła. Na szczęście byłem szybszy od wrogiego wojaka i powaliłem go pierwszym strzałem. Zaraz z budynku obok wyłonił się wtóry Rosjanin zaniepokojony dźwiękiem wystrzału jednak i jego zastrzeliłem. Nie czekając na kolejnych oponentów pobiegłem do mojego dowódcy by poinformować go ,że budynki ,których miałem bronić są już zajęte przez wroga.
Akcja przeniosła się dwa tygodnie do przodu. Rebelianci zajmowali już niewielką połać miasta ,byliśmy otoczeni. Siedziałem właśnie w podziemnym bunkrze z dowódcą i jego rodziną gdy niespodziewanie na spotkanie wyszedł nam sam generał wrogich wojsk ,co już samo w sobie było absurdalne. Po kilku minutach rozmowy udało nam się go zaszantażować. Musiał pozwolić rebeliantom i ich bliskim bezpiecznie opuścić miasto a mnie odwieźć na lotnisko bym mógł wrócić do kraju. Nie pamiętam dokładnie czym go zaszantażowaliśmy ale był to jakiś absurdalny powód możliwy jedynie w śnie. No więc zostałem osobiście odwieziony przez pana generała i jego obstawę na lotnisko. Widać było po nim ,że był niepyszny z takiego stanu rzeczy ale nie mógł mi nic zrobić. Na płycie aeroportu wsiadłem bez przeszkód do zaparkowanego samolotu i bez przeszkód odleciałem do Polski...
2) Coś jakby gra strzelanka multiplayer. Wyskoczyłem wraz ze swoją drużyną liczącą jakąś setkę graczy z bazy jednak nigdzie nie było widać wrogów. Część z nas ,w tym ja ,postanowiła przeteleportować się szafą na środek mapy w celach zwiadowczych. Szafa przeniosła nas do kilkunastu stojących na jeziorze domków połączonych ze sobą mostkami i kładkami. Po drugiej stronie tego osobliwego miasteczka zauważyliśmy całą przeciwną drużynę. Oni nas również. Niezwłocznie zaczęli nas szturmować. Przez jakiś czas odpieraliśmy ataki ale przewaga liczebna zrobiła swoje. Z dwudziestu bądź trzydziestu osób mojego teamu zostało około dziesięciu. Zaczęliśmy się wycofywać ,jednocześnie się ostrzeliwując. Po chwili wycofka przerodziła się w ucieczkę. Kilku szczęściarzy doskoczyło do szafy i zwiało jednak reszta została zabita. Mnie powalił na ziemię jeden z wrogów w domku ,sekundę przed wskoczeniem do szafy. Gdy po chwili udało mi się podnieść zauważyłem ,że jestem otoczony przez śmiejących się wrogów. Jeden z nich podszedł do mnie i już miał mnie dobić bagnetem gdy wykrzyknąłem ,że wyzywam ich dowódcę na pojedynek. Ten przyjął rękawicę. Stanęliśmy naprzeciw siebie. On na broń wybrał sobie szpadę i puginał o długiej głowni ja zaś w prawej ręce miałem również szpadę ,w lewej zaś nóż kukri. Pojedynek był długi i niezwykle zacięty. Zadaliśmy sobie wiele ran ciętych i kłutych ,lecz żaden z nas nie chciał odpuścić. Postanowiliśmy zrobić sobie chwilę przerwy na złapanie oddechu. Gdy ponownie stanęliśmy w szranki uświadomiłem sobie ,że zamiast broni ma założone na ręce czarne skarpetki. Mój oponent pozwolił mi wybrać sobie nową broń z tych leżących na podłodze. Początkowo chciałem przywdziać rapier ze złotą rękojeścią i obłękiem ,lecz okazało się ,iż miał dużą wadę a mianowicie sztych był bardzo gruby przez co oręż był źle wyważony. Postanowiłem więc wziąć szpadę podobną do tej ,którą w niewyjaśnionych okolicznościach straciłem. Pojedynkowaliśmy się jeszcze przez jakiś czas... Nwm kto wygrał.
Dlaczego intuicja podpowiada mi, że z tego koszmaru już się nie obudzę? Bo wcale jeszcze nie poszedłem spać a koszmar dopadł mnie na jawie.
