27-05-2018, 11:32
26-27.05.2K18
Czas snu 7h
Afirmowałem się żeby zapamiętać wszystkie sny oraz by po ich skończeniu obudzić się. Nie pamiętam bym wstawał w nocy.
Sen który dzisiaj miałem był dłuuuugi cholernie długi. Zapamiętałem z niego chyba wszystko gdyż po przebudzeniu od razu go pamiętałem. Byłem w wielu miejscach ,czułem różne uczucia ,ogólnie było bardzo realistycznie choć nie wszystko trzymało się kupy ale to w końcu sen więc ...
1) Otóż tak. Na początku byłem czarodziejem coś w stylu Harrego Portiera (pozdrawiam fanów J.K.R też ją lubię) ale gdzieś po dwóch scenach byłem już normalnym chłopakiem bez całej tej magicznej otoczki. Dodam iż znajdowałem się na terenie Korei Północnej co jest dość istotnym faktem zważywszy ,że cały sen kręcił się wokół tego iż próbowałem z niej uciec. Na początku myślełem iz robię to tylko dlatego ,bo Korea Północna nie jest zbyt dobrym miejscem zamieszkania ale później okazało się ,że ... nie uprzedzajmy faktów
. Poznałem spoko dziewczynę ,strażniczkę graniczną która postaniwiła mi pomóc. Najlepszym wyjściem było przebranie mnie także za strażnika i wyjechanie wraz z innymi na wartę po czym wyskoczenie w miejscu najbliższym granicy i na piechotę do wolności. Ubrałem się w strój strażnika. Czarne spodnie i żółta jak słońce marynarka. Strażnicy jeździli w grupach przy granicy po torach na czymś w rodzaju elektrycznych drezyn. Ruszyliśmy za innymi próbując trzymać się w pewnej odległosci i to nas zgubiło ,bo za przejeżdżającymi zamykały się wielkie metalowe drzwi uniemożliwiające ucieczkę. I właśnie jedna z takich bram z racji tego ,że byliśmy oddaleni zbyt mocno od peletonu zamknęła się nam dosłownie pod nosem. Przestraszyliśmy się niezmiernie ponieważ byliśmy otoczeni przez skały i szanse na ucieczkę był marne. Jednakże udało mi się znaleźć dość dużą szczelinę przez którą można przejść. Najpierw zrobiła to ona potem rzuciłem jej plecak i sam wczołgałem się do tunelu.
Tak na marginesie nie opisuję tu szczegółowo moich uczuć oraz przebiegu rozmów z tą dziewczyną ,choć przyznam ,że bardzo przyjemnie mi się z nią rozmawiało ,gdyż musiałbym pisać do wieczora.
Po wyjściu ze szczeliny znaleźliśmy się w jakimś mieście. Szybko przez nie przeszliśmy i udaliśmy się do dużego ,długiego przejścia podziemnego. Gdy z niego wyszliśmy znaleźliśmy się w mieście w którym aktualnie mieszkam. Zdziwiło nas to ,że w ogóle nie było tu śniegu choć przed wejściem do tunelu mocno pruszyło. Przypomniałem sobie wtedy ,że moja babcia ma dzisiaj urodziny dlatego też udaliśmy się do kiosku po jakiś prezent. Pani w kiosku poleciała mi kartki z wróżbą. Lecz nie były to zwykłe kartki. Pani pokazała nam ich działanie. Brało się małą świeczkę z pudełka i odpalało w palcach ta zaczynała się palić jak wulkan fajerwerkowy i gdy wypalała się w srodku z tego co zostało powstawała kartka z wróżbą. Na spróbunek tekże jedną odpaliłem ,prawie sobie przy tym przypaliłem palce. Na pięknie ozdobionej kartce było napisane "poślubisz (jakieś imię męskie chyba Bernardyn)" nie przejąłem się tym ponieważ odpaliłem świeczkę dla pań. Uszczęśliwiony działaniem tego ustrojstwa kupiłem od razu dwa pudełka. Udaliśmy się do babci i wręczyliśmy jej prezenty. Zacząłem wraz z dziewczyną (nie przypominam sobie by podawała mi swoje imię) zastanawiać się co począć i jakim sposobem wydostać się z kraju. A opiszę ją czemu nie. Piekna brunetka z długimi włosami ,wzrostu niewiele niższa odmnie jakieś 170 kilka centymetrów. Żółta marynarka idealnie leżała na jej kobiecym ciele. Z charakteru miła i mądra(przyjemnie się z nią rozmawiało) pomocna i odważna (pomogła mi) oraz umiała walczyć (w końcu strażnik graniczny) oraaaaaaaz umiał grać w unihokeja. A dlaczego to takie ważne ? Otóż ja też to potrafię a akurat w moim śnie w Korei Północnej odbywała się Olimpiada. Tak tak zapisaliśmy się na nią od tak bez problemu #SNY. Co jeszcze lepsze mogliśmy grać ,jako obcokrajowcy w drużynie polskiej. Akurat odbywał się finał naszej dyscypliny. Trener wystawił nas pomimo ,że w ogóle nas nie znał. Drużyny były koedukacyjne tak więc grałem wraz z moją nową koleżnką ,ubraną w obcisły strój sportowy 
( ͡° ͜ʖ ͡°) . Drużyny były po 3 w polu + bramkarz ponieważ brakowało zawodników. Zmierzyliśmy się w wielkiej sali gimnastycznej wraz z reprezentacją a jakże Korei Północnej. Bezproblemowo wygraliśmy. Po meczu trzeba się było jeszcze pięknie ukłonić Kim Dzong Unowi oraz innym wielkim osobistościom z innych państw. Wszyscy oni siedzieli na plastikowych ,składanych ,turystycznych krzesełkach.
Zwycięscy zawodnicy udawali się do drugiej ogromnej sali gimnastycznej gdzie zbierali się wszyscy co coś wygrali. Po wejściu pogratulowałem jakiemuś Polakowi lekkoatlecie oraz Chince złotej medalistce a potem zobaczyłem ich !!! Lewandowskiego i Trenera Nawałkę. Podbiegłem do nich i zacząłem gratulować złota na olimpiadzie i życzyć sukcesów na mundiali w Rosji. Ależ ja byłem wtedy podekscytowany. Po chwili zaczęli rozmawiać ze mną na normalne tematy. Dodam ,że gdy koło nich stałem Pan Nawałka wydawał się wysoki na jakieś trzy metry natomiast Lewy był niziutki na około 160 cm. Po kilku minutach rozmowy powiedziałem im ,że muszę uciec z Korei Płn ponieważ mam ważną misję przekazania brutalnych zdjęć/dowodów terroru jaki się tu odbywa. Pokazałem im kilka z nich. Chcieli mi pomóc ale nie mieli jak ponieważ autokar którym przyjechali jest szczegółowo sprawdzany. W tym momencie kamera przeniosła się na północno koreańską filiżankową tancerkę. Już tłumaczę. Tancerka na łyżwach lub rolkach jeździła wokoło wielkiego stołu na którym była masa filiżanek i innej porcelany. Podczas przejazdu widowiskowo skakała ,żonglowała talerzami ,grała na kubkach. Wyglądało to świetnie ale w pewnej chwili tak się zestresowała ,że przewróciła się i rozbiła wiele rzeczy znajdujących się na stole. Pomyślałem sobie wtedy ,że ma przechlapane.
W następnej scenie jechałem z nową przyjaciółką taksówką. Rozmyślaliśmy nad sposobem ucieczki. Dojechaliśmy do kopalni koło której znajdowały się tory wspomnianej wcześniej kolejki strażników granicznych. Przebaraliśmy się w strażnicze uniformy i udaliśmy tym razem do kopalnianego wagonika. Niestety po drodze zatrzymała nas kobieta żandarm ubrana w granatową marynarkę i zaczęła wypytywac o to co tu robimy. Poznała dziewczynę z którą byłem i przepuściła ją natomiast do mnie zaczynała nabierać coraz większych podejrzeń. Gdy już wiedziała ,że jestem tu nieproszonym gościem który chce uciec i sięgała po alarm ... moja koleżanka strzeliła jej lepe na ryja i znokałtowała jednym uderzeniem. Pomyślałem sobie o ku*wa z nią nie ma żartów. Pobiegliśmy do wagonika i ruszyliśmy nim niczym Indiana Jones w świątyni zagłady ,ku wolności. Całe zajście widzieli inni strażnicy którzy puścili się za nami w pogoń
Uciekaliśmy ...
Niestety nie pamietam co było dalej ,wydaje mi się też ,że podczas zapisywania snu mogłem zapomnieć część tego o czym pamiętałem. Jednakże i tak zapamietałem większość. A sceny które zapisałem były dłuższe niż to się może wydawać podczas czytania. Czułem pod czas nich wiele emocji i uznaję ten sen za bardzo realistyczne zjawisko.
Czas snu 7h
Afirmowałem się żeby zapamiętać wszystkie sny oraz by po ich skończeniu obudzić się. Nie pamiętam bym wstawał w nocy.
Sen który dzisiaj miałem był dłuuuugi cholernie długi. Zapamiętałem z niego chyba wszystko gdyż po przebudzeniu od razu go pamiętałem. Byłem w wielu miejscach ,czułem różne uczucia ,ogólnie było bardzo realistycznie choć nie wszystko trzymało się kupy ale to w końcu sen więc ...
1) Otóż tak. Na początku byłem czarodziejem coś w stylu Harrego Portiera (pozdrawiam fanów J.K.R też ją lubię) ale gdzieś po dwóch scenach byłem już normalnym chłopakiem bez całej tej magicznej otoczki. Dodam iż znajdowałem się na terenie Korei Północnej co jest dość istotnym faktem zważywszy ,że cały sen kręcił się wokół tego iż próbowałem z niej uciec. Na początku myślełem iz robię to tylko dlatego ,bo Korea Północna nie jest zbyt dobrym miejscem zamieszkania ale później okazało się ,że ... nie uprzedzajmy faktów
. Poznałem spoko dziewczynę ,strażniczkę graniczną która postaniwiła mi pomóc. Najlepszym wyjściem było przebranie mnie także za strażnika i wyjechanie wraz z innymi na wartę po czym wyskoczenie w miejscu najbliższym granicy i na piechotę do wolności. Ubrałem się w strój strażnika. Czarne spodnie i żółta jak słońce marynarka. Strażnicy jeździli w grupach przy granicy po torach na czymś w rodzaju elektrycznych drezyn. Ruszyliśmy za innymi próbując trzymać się w pewnej odległosci i to nas zgubiło ,bo za przejeżdżającymi zamykały się wielkie metalowe drzwi uniemożliwiające ucieczkę. I właśnie jedna z takich bram z racji tego ,że byliśmy oddaleni zbyt mocno od peletonu zamknęła się nam dosłownie pod nosem. Przestraszyliśmy się niezmiernie ponieważ byliśmy otoczeni przez skały i szanse na ucieczkę był marne. Jednakże udało mi się znaleźć dość dużą szczelinę przez którą można przejść. Najpierw zrobiła to ona potem rzuciłem jej plecak i sam wczołgałem się do tunelu. Tak na marginesie nie opisuję tu szczegółowo moich uczuć oraz przebiegu rozmów z tą dziewczyną ,choć przyznam ,że bardzo przyjemnie mi się z nią rozmawiało ,gdyż musiałbym pisać do wieczora.
Po wyjściu ze szczeliny znaleźliśmy się w jakimś mieście. Szybko przez nie przeszliśmy i udaliśmy się do dużego ,długiego przejścia podziemnego. Gdy z niego wyszliśmy znaleźliśmy się w mieście w którym aktualnie mieszkam. Zdziwiło nas to ,że w ogóle nie było tu śniegu choć przed wejściem do tunelu mocno pruszyło. Przypomniałem sobie wtedy ,że moja babcia ma dzisiaj urodziny dlatego też udaliśmy się do kiosku po jakiś prezent. Pani w kiosku poleciała mi kartki z wróżbą. Lecz nie były to zwykłe kartki. Pani pokazała nam ich działanie. Brało się małą świeczkę z pudełka i odpalało w palcach ta zaczynała się palić jak wulkan fajerwerkowy i gdy wypalała się w srodku z tego co zostało powstawała kartka z wróżbą. Na spróbunek tekże jedną odpaliłem ,prawie sobie przy tym przypaliłem palce. Na pięknie ozdobionej kartce było napisane "poślubisz (jakieś imię męskie chyba Bernardyn)" nie przejąłem się tym ponieważ odpaliłem świeczkę dla pań. Uszczęśliwiony działaniem tego ustrojstwa kupiłem od razu dwa pudełka. Udaliśmy się do babci i wręczyliśmy jej prezenty. Zacząłem wraz z dziewczyną (nie przypominam sobie by podawała mi swoje imię) zastanawiać się co począć i jakim sposobem wydostać się z kraju. A opiszę ją czemu nie. Piekna brunetka z długimi włosami ,wzrostu niewiele niższa odmnie jakieś 170 kilka centymetrów. Żółta marynarka idealnie leżała na jej kobiecym ciele. Z charakteru miła i mądra(przyjemnie się z nią rozmawiało) pomocna i odważna (pomogła mi) oraz umiała walczyć (w końcu strażnik graniczny) oraaaaaaaz umiał grać w unihokeja. A dlaczego to takie ważne ? Otóż ja też to potrafię a akurat w moim śnie w Korei Północnej odbywała się Olimpiada. Tak tak zapisaliśmy się na nią od tak bez problemu #SNY. Co jeszcze lepsze mogliśmy grać ,jako obcokrajowcy w drużynie polskiej. Akurat odbywał się finał naszej dyscypliny. Trener wystawił nas pomimo ,że w ogóle nas nie znał. Drużyny były koedukacyjne tak więc grałem wraz z moją nową koleżnką ,ubraną w obcisły strój sportowy
( ͡° ͜ʖ ͡°) . Drużyny były po 3 w polu + bramkarz ponieważ brakowało zawodników. Zmierzyliśmy się w wielkiej sali gimnastycznej wraz z reprezentacją a jakże Korei Północnej. Bezproblemowo wygraliśmy. Po meczu trzeba się było jeszcze pięknie ukłonić Kim Dzong Unowi oraz innym wielkim osobistościom z innych państw. Wszyscy oni siedzieli na plastikowych ,składanych ,turystycznych krzesełkach.Zwycięscy zawodnicy udawali się do drugiej ogromnej sali gimnastycznej gdzie zbierali się wszyscy co coś wygrali. Po wejściu pogratulowałem jakiemuś Polakowi lekkoatlecie oraz Chince złotej medalistce a potem zobaczyłem ich !!! Lewandowskiego i Trenera Nawałkę. Podbiegłem do nich i zacząłem gratulować złota na olimpiadzie i życzyć sukcesów na mundiali w Rosji. Ależ ja byłem wtedy podekscytowany. Po chwili zaczęli rozmawiać ze mną na normalne tematy. Dodam ,że gdy koło nich stałem Pan Nawałka wydawał się wysoki na jakieś trzy metry natomiast Lewy był niziutki na około 160 cm. Po kilku minutach rozmowy powiedziałem im ,że muszę uciec z Korei Płn ponieważ mam ważną misję przekazania brutalnych zdjęć/dowodów terroru jaki się tu odbywa. Pokazałem im kilka z nich. Chcieli mi pomóc ale nie mieli jak ponieważ autokar którym przyjechali jest szczegółowo sprawdzany. W tym momencie kamera przeniosła się na północno koreańską filiżankową tancerkę. Już tłumaczę. Tancerka na łyżwach lub rolkach jeździła wokoło wielkiego stołu na którym była masa filiżanek i innej porcelany. Podczas przejazdu widowiskowo skakała ,żonglowała talerzami ,grała na kubkach. Wyglądało to świetnie ale w pewnej chwili tak się zestresowała ,że przewróciła się i rozbiła wiele rzeczy znajdujących się na stole. Pomyślałem sobie wtedy ,że ma przechlapane.
W następnej scenie jechałem z nową przyjaciółką taksówką. Rozmyślaliśmy nad sposobem ucieczki. Dojechaliśmy do kopalni koło której znajdowały się tory wspomnianej wcześniej kolejki strażników granicznych. Przebaraliśmy się w strażnicze uniformy i udaliśmy tym razem do kopalnianego wagonika. Niestety po drodze zatrzymała nas kobieta żandarm ubrana w granatową marynarkę i zaczęła wypytywac o to co tu robimy. Poznała dziewczynę z którą byłem i przepuściła ją natomiast do mnie zaczynała nabierać coraz większych podejrzeń. Gdy już wiedziała ,że jestem tu nieproszonym gościem który chce uciec i sięgała po alarm ... moja koleżanka strzeliła jej lepe na ryja i znokałtowała jednym uderzeniem. Pomyślałem sobie o ku*wa z nią nie ma żartów. Pobiegliśmy do wagonika i ruszyliśmy nim niczym Indiana Jones w świątyni zagłady ,ku wolności. Całe zajście widzieli inni strażnicy którzy puścili się za nami w pogoń
Uciekaliśmy ...
Niestety nie pamietam co było dalej ,wydaje mi się też ,że podczas zapisywania snu mogłem zapomnieć część tego o czym pamiętałem. Jednakże i tak zapamietałem większość. A sceny które zapisałem były dłuższe niż to się może wydawać podczas czytania. Czułem pod czas nich wiele emocji i uznaję ten sen za bardzo realistyczne zjawisko.
Dlaczego intuicja podpowiada mi, że z tego koszmaru już się nie obudzę? Bo wcale jeszcze nie poszedłem spać a koszmar dopadł mnie na jawie.
