16-06-2022, 12:01
Chciałam zrobić sobie tatuaż z jakimś alchemicznym mottem po łacinie. Miałam jako wzór symbole z mojego innego tatuażu i w jakiś sposób tłumaczyłam je na te łacińskie słowa.
================================================================
Grałam w dziwną grę, w której główny bohater wyglądał mniej więcej jak Rayman i często towarzyszył mu wysoki i chudy NPC, podobny trochę do Goofy'ego od Disneya. Często wchodziłam tam w pierwszej osobie i byłam Raymanem, wtedy mogłam w każdym momencie normalnie rozmawiać o wszystkim z tym NPC.
Musieliśmy iść do centrum miasta, które było rozplanowane trochę jak Warszawa, ale mniejsze i rzeka się w nim prostopadle rozgałęziała. Architektura przypominała miasta mrocznych elfów na Popielnych Ziemiach w Morrowind, albo tak jak przedstawia się miasta demonów w piekle. Im bliżej centrum, tym więcej było wysokich, ciemnych wież, które wyglądały jakby miały gigantyczne kolce, kły albo szpony. W podziemiach wielkiego budynku w kształcie kopuły, w okolicach centrum miasta, czekał boss. Miałam rodzaj świadomości, że na etapie na którym byłam przy odrobinie wysiłku może zdołałabym go pokonać. Ale w momencie jak wpadłam do zalanych wodą kanałów pod budynkiem, coś odwróciło mi uwagę. W tym momencie przeskoczyłam do pozycji obserwatora. Na chwilę odwróciłam się od ekranu, a jak spojrzałam znowu, boss już tam był i omal nie zabił mojego bohatera. Stwierdziłam, że w takim stanie nie mogę teraz walczyć i zaczęłam uciekać. Jak biegłam kanałami, coś w którymś momencie mnie zabiło.
Pojawiłam się znowu na południe od centrum miasta i musiałam tam iść. Z irytacją myślałam o tym, że przynajmniej jedną trzecią drogi mam za sobą i nie muszę zaczynać wędrówki całkiem od początku. Widziałam teraz bohatera jako białawego, półprzezroczystego ducha, który mógł przechodzić przez ściany - czyli przynajmniej mogłam próbować na skróty iść po prostej. Znowu weszłam do gry pierwszą osobą. Wysoki NPC po jakimś czasie znowu zaczął mi towarzyszyć. Radził mi, żebym zostawiła tego bossa na później i najpierw skupiła się na dotarciu do centrum. Ale po drodze musiałam dotrzeć do miejsca, gdzie zginęłam, żeby móc się ożywić.
Jakoś się zgubiłam, błądziłam wśród budynków, które wydawały się opuszczone. W którymś momencie wjechaliśmy windą na szczyt piekielnego wieżowca, gdzie było puste pomieszczenie z oknami, przez które mieliśmy widok na centrum miasta. Wysoki NPC wskazał mniej więcej na północ i powiedział, że tam powinniśmy być. Spytałam sarkastycznie, czy mamy zeskoczyć przez to okno na dół, żeby było szybciej. NPC powiedział, że skoro i tak jestem już duchem, to nie zaszkodzi.
Miałam wątpliwości, kilka razy pytałam, czy teraz to naprawdę jesteśmy w grze. Zwisłam za oknem, przez dłuższą chwilę się wahałam. Zastanawiałam się, czy jak zamknę oczy, to będzie łatwiej. W końcu puściłam parapet i zaczęłam lecieć w dół.
================================================================
Pisałam coś na czacie satanistów. W którymś momencie miałam jednemu człowiekowi tam wysłać parę linków. W pierwszym odruchu chciałam to zrobić na tym grupowym czacie, potem stwierdziłam, że nie ma sensu spamować naszymi sprawami na kanale ogólnym. Próbowałam wysyłać mu prywatne wiadomości ale coś się zepsuło i nie dało się tego zrobić.
================================================================
Grałam w dziwną grę, w której główny bohater wyglądał mniej więcej jak Rayman i często towarzyszył mu wysoki i chudy NPC, podobny trochę do Goofy'ego od Disneya. Często wchodziłam tam w pierwszej osobie i byłam Raymanem, wtedy mogłam w każdym momencie normalnie rozmawiać o wszystkim z tym NPC.
Musieliśmy iść do centrum miasta, które było rozplanowane trochę jak Warszawa, ale mniejsze i rzeka się w nim prostopadle rozgałęziała. Architektura przypominała miasta mrocznych elfów na Popielnych Ziemiach w Morrowind, albo tak jak przedstawia się miasta demonów w piekle. Im bliżej centrum, tym więcej było wysokich, ciemnych wież, które wyglądały jakby miały gigantyczne kolce, kły albo szpony. W podziemiach wielkiego budynku w kształcie kopuły, w okolicach centrum miasta, czekał boss. Miałam rodzaj świadomości, że na etapie na którym byłam przy odrobinie wysiłku może zdołałabym go pokonać. Ale w momencie jak wpadłam do zalanych wodą kanałów pod budynkiem, coś odwróciło mi uwagę. W tym momencie przeskoczyłam do pozycji obserwatora. Na chwilę odwróciłam się od ekranu, a jak spojrzałam znowu, boss już tam był i omal nie zabił mojego bohatera. Stwierdziłam, że w takim stanie nie mogę teraz walczyć i zaczęłam uciekać. Jak biegłam kanałami, coś w którymś momencie mnie zabiło.
Pojawiłam się znowu na południe od centrum miasta i musiałam tam iść. Z irytacją myślałam o tym, że przynajmniej jedną trzecią drogi mam za sobą i nie muszę zaczynać wędrówki całkiem od początku. Widziałam teraz bohatera jako białawego, półprzezroczystego ducha, który mógł przechodzić przez ściany - czyli przynajmniej mogłam próbować na skróty iść po prostej. Znowu weszłam do gry pierwszą osobą. Wysoki NPC po jakimś czasie znowu zaczął mi towarzyszyć. Radził mi, żebym zostawiła tego bossa na później i najpierw skupiła się na dotarciu do centrum. Ale po drodze musiałam dotrzeć do miejsca, gdzie zginęłam, żeby móc się ożywić.
Jakoś się zgubiłam, błądziłam wśród budynków, które wydawały się opuszczone. W którymś momencie wjechaliśmy windą na szczyt piekielnego wieżowca, gdzie było puste pomieszczenie z oknami, przez które mieliśmy widok na centrum miasta. Wysoki NPC wskazał mniej więcej na północ i powiedział, że tam powinniśmy być. Spytałam sarkastycznie, czy mamy zeskoczyć przez to okno na dół, żeby było szybciej. NPC powiedział, że skoro i tak jestem już duchem, to nie zaszkodzi.
Miałam wątpliwości, kilka razy pytałam, czy teraz to naprawdę jesteśmy w grze. Zwisłam za oknem, przez dłuższą chwilę się wahałam. Zastanawiałam się, czy jak zamknę oczy, to będzie łatwiej. W końcu puściłam parapet i zaczęłam lecieć w dół.
================================================================
Pisałam coś na czacie satanistów. W którymś momencie miałam jednemu człowiekowi tam wysłać parę linków. W pierwszym odruchu chciałam to zrobić na tym grupowym czacie, potem stwierdziłam, że nie ma sensu spamować naszymi sprawami na kanale ogólnym. Próbowałam wysyłać mu prywatne wiadomości ale coś się zepsuło i nie dało się tego zrobić.
