15-02-2021, 15:41
Stałem z kolegą na skraju lasu. Ciekawe czy się uda? Odpowiedział, że nie. No i jak wchodziliśmy do lasu, las zaczął zanikać do innego snu.
Szedłem na język angielski. Przed blokiem już czekała koleżanka. Weszliśmy od razu do windy. Zastanawiałem się, na którym to piętrze było (to było raczej czwarte). Powiedziała, że na pierwszym, no to wcisnąłem nr 1. Winda się nie zamykała. Wcisnąłem jeszcze raz, ale nic z tego. Patrzę, a tam na zewnątrz karton styka się z drzwiami. Odsunąłem karton i po zamknięciu drzwi winda ruszyła. Zrobiło się ciemno - noc w windzie nastała. Kabina windy była kwadratowa, zrobiła się teraz kilka razy większa, nie było dachu, do połowy tylko jakieś szklane ścianki. Opierałem się o tą szybę. Miałem jakiś szary, ciężki plecak. Ani na jednym, ani na drugim ramieniu nie było wygodnie. Założyłem na oba. Miałem wrażenie, że wypadnę do tyłu, więc zdjąłem plecak i postawiłem na podłogę. Zjawiła się, nie wiadomo skąd, jakaś druga koleżanka, chociaż winda się nie zatrzymywała. Poszły razem pod przeciwległą ścianę. Nagle wokół nas pojawiają się gęste gromady białych i złotych gwiazd. Winda wyleciała poza atmosferę ziemską. Niedaleko nas przelatują roje meteorów. Pytam się dziewczyny czy to rzeczywiście meteory, ale zauważam, że to ryby, a my nie wznosimy się w windzie. Jechaliśmy pociągiem w głębiach oceanu, a teraz się wynurzamy. Jeszcze trochę wody i te ryby płyną jak meteory. Pociąg zatrzymuje się w nocy na peronie.
Zaczynał się wieczór. Stałem przed blokiem, tam gdzie ta nauczycielka mieszkała, tylko teraz od strony ulicy. Były niedaleko te dwie koleżanki. Tłumy ludzi skądś wychodziły i hałasowali. Z jakiejś imprezy czy procesji? Mało co widziałem, bo zaczęły wystrzeliwać fajerwerki. A ja tam stoję w tym śniegu czy błocie. Zdjąłem buty, bo miałem się przebrać. No to najpierw majtki. Ci ludzie z kościoła się patrzą, więc jakoś sposobem zdjąłem i wyciągnąłem z nogawki bez zdejmowania spodni. Podobnie z zakładaniem. Najpierw na jedną nogę pod nogawką spodni zakładam, wtedy jakoś przeciągam pod spodniami i zakładam pod drugą nogawką przez drugą nogę. Nie wiem jak mi to się udało. Przyszła już nauczycielka od angielskiego. Mieliśmy jechać jej samochodem. Pojawiła mi się wizja, że w miejscu, do którego mieliśmy jechać, pojawiły się człekokształtne roboty, miały metalowe, trupie czaszki. Powrócił do nich ktoś z kim niby się te roboty znały. Miał ludzką twarz, ale ręce już takie mechaniczne jak u tych robotów. Przywitali się i wizja zanikła. No i mieliśmy jechać.
Fallen Leaf napisał: "Dzięki twojej grze zanuciłem we śnie, a wtedy jenoty zawyły […]" Było kilka linijek więcej, ale się obudziłem i nie doczytałem.
Stoję na jakichś wysokościach pod chmurami. Jest ciemno, niewyraźnie widać. Obok mnie była dziewczyna, skacze na pobliski drapacz chmur, znajdujący się poniżej. Też skaczę, opadam powoli. Trafiłem, ale już myślałem, że spadnę. Idę po omacku i szukam jakiegoś wejścia. Myślałem, że jak zawieje wiatr, to zlecę stamtąd. Dotykam nogą krawędzi, szybko się cofam. Nie wiem jak mi się udało, musiałem znaleźć przejście, chyba schody. Czekam przy schodach. Mam plecak i jakiś przezroczysty, plastikowy pojemnik z jakimiś moimi drobnymi rzeczami. Ktoś był tam, a teraz poszedł. Niby coś chciał mi zabrać. Chowam to coś (jakąś kartkę?) za plecy pod sweter. Miałem jeszcze małą, kwadratową karteczkę, na której było napisane niebieskim długopisem "crack". Po wyciągnięciu z tego pojemnika, skulkowałem i rzuciłem w kierunku kosza na śmieci. Wpadło. Kilku kolegów już było. Zaraz przyszła reszta osób. Przyszła nauczycielka od angielskiego, ale inna niż z poprzedniego snu. Już miała otwierać salę, gdy ktoś powiedział, że przecież mieliśmy zmienić pomieszczenie i teraz mamy iść do 26. Tam jest więcej miejsca i klimatyzacja. Nauczycielka się zgodziła. Te drzwi były wyżej, trzeba było przejść kilka schodków. No to weszliśmy, chociaż ja miałem jakieś trudności z przejściem przez te drzwi. Patrzę i myślę, że tu więcej miejsca raczej nie ma. Jest zawalone rupieciami jak w piwnicy czy co, wszędzie jakieś półki, wyglądające jak piętrowe ławki, ciasno. Jednak po chwili wszystko to znika. Siadam do ławki. Coś tam ja czy ktoś inny do kogoś woła. Ta sala jest kwadratowa jak ta winda. Siedzimy wokół. Drzwi się nie zamykają. No tak, nie wybrał, na które piętro. Ktoś mówi do kogoś obok, że ty to potem przeliczysz z tej gry (nie pamiętam o co chodziło, było chyba na m, a gra miała związek z jakimś królestwem czy krajem), a teraz włącz tą windę. No i ten ktoś wstał z krzesła i wcisnął przycisk, ale nie wiadomo, na które piętro. No i ruszyliśmy naszą windo-salą do góry.
Szedłem na język angielski. Przed blokiem już czekała koleżanka. Weszliśmy od razu do windy. Zastanawiałem się, na którym to piętrze było (to było raczej czwarte). Powiedziała, że na pierwszym, no to wcisnąłem nr 1. Winda się nie zamykała. Wcisnąłem jeszcze raz, ale nic z tego. Patrzę, a tam na zewnątrz karton styka się z drzwiami. Odsunąłem karton i po zamknięciu drzwi winda ruszyła. Zrobiło się ciemno - noc w windzie nastała. Kabina windy była kwadratowa, zrobiła się teraz kilka razy większa, nie było dachu, do połowy tylko jakieś szklane ścianki. Opierałem się o tą szybę. Miałem jakiś szary, ciężki plecak. Ani na jednym, ani na drugim ramieniu nie było wygodnie. Założyłem na oba. Miałem wrażenie, że wypadnę do tyłu, więc zdjąłem plecak i postawiłem na podłogę. Zjawiła się, nie wiadomo skąd, jakaś druga koleżanka, chociaż winda się nie zatrzymywała. Poszły razem pod przeciwległą ścianę. Nagle wokół nas pojawiają się gęste gromady białych i złotych gwiazd. Winda wyleciała poza atmosferę ziemską. Niedaleko nas przelatują roje meteorów. Pytam się dziewczyny czy to rzeczywiście meteory, ale zauważam, że to ryby, a my nie wznosimy się w windzie. Jechaliśmy pociągiem w głębiach oceanu, a teraz się wynurzamy. Jeszcze trochę wody i te ryby płyną jak meteory. Pociąg zatrzymuje się w nocy na peronie.
Zaczynał się wieczór. Stałem przed blokiem, tam gdzie ta nauczycielka mieszkała, tylko teraz od strony ulicy. Były niedaleko te dwie koleżanki. Tłumy ludzi skądś wychodziły i hałasowali. Z jakiejś imprezy czy procesji? Mało co widziałem, bo zaczęły wystrzeliwać fajerwerki. A ja tam stoję w tym śniegu czy błocie. Zdjąłem buty, bo miałem się przebrać. No to najpierw majtki. Ci ludzie z kościoła się patrzą, więc jakoś sposobem zdjąłem i wyciągnąłem z nogawki bez zdejmowania spodni. Podobnie z zakładaniem. Najpierw na jedną nogę pod nogawką spodni zakładam, wtedy jakoś przeciągam pod spodniami i zakładam pod drugą nogawką przez drugą nogę. Nie wiem jak mi to się udało. Przyszła już nauczycielka od angielskiego. Mieliśmy jechać jej samochodem. Pojawiła mi się wizja, że w miejscu, do którego mieliśmy jechać, pojawiły się człekokształtne roboty, miały metalowe, trupie czaszki. Powrócił do nich ktoś z kim niby się te roboty znały. Miał ludzką twarz, ale ręce już takie mechaniczne jak u tych robotów. Przywitali się i wizja zanikła. No i mieliśmy jechać.
Fallen Leaf napisał: "Dzięki twojej grze zanuciłem we śnie, a wtedy jenoty zawyły […]" Było kilka linijek więcej, ale się obudziłem i nie doczytałem.
Stoję na jakichś wysokościach pod chmurami. Jest ciemno, niewyraźnie widać. Obok mnie była dziewczyna, skacze na pobliski drapacz chmur, znajdujący się poniżej. Też skaczę, opadam powoli. Trafiłem, ale już myślałem, że spadnę. Idę po omacku i szukam jakiegoś wejścia. Myślałem, że jak zawieje wiatr, to zlecę stamtąd. Dotykam nogą krawędzi, szybko się cofam. Nie wiem jak mi się udało, musiałem znaleźć przejście, chyba schody. Czekam przy schodach. Mam plecak i jakiś przezroczysty, plastikowy pojemnik z jakimiś moimi drobnymi rzeczami. Ktoś był tam, a teraz poszedł. Niby coś chciał mi zabrać. Chowam to coś (jakąś kartkę?) za plecy pod sweter. Miałem jeszcze małą, kwadratową karteczkę, na której było napisane niebieskim długopisem "crack". Po wyciągnięciu z tego pojemnika, skulkowałem i rzuciłem w kierunku kosza na śmieci. Wpadło. Kilku kolegów już było. Zaraz przyszła reszta osób. Przyszła nauczycielka od angielskiego, ale inna niż z poprzedniego snu. Już miała otwierać salę, gdy ktoś powiedział, że przecież mieliśmy zmienić pomieszczenie i teraz mamy iść do 26. Tam jest więcej miejsca i klimatyzacja. Nauczycielka się zgodziła. Te drzwi były wyżej, trzeba było przejść kilka schodków. No to weszliśmy, chociaż ja miałem jakieś trudności z przejściem przez te drzwi. Patrzę i myślę, że tu więcej miejsca raczej nie ma. Jest zawalone rupieciami jak w piwnicy czy co, wszędzie jakieś półki, wyglądające jak piętrowe ławki, ciasno. Jednak po chwili wszystko to znika. Siadam do ławki. Coś tam ja czy ktoś inny do kogoś woła. Ta sala jest kwadratowa jak ta winda. Siedzimy wokół. Drzwi się nie zamykają. No tak, nie wybrał, na które piętro. Ktoś mówi do kogoś obok, że ty to potem przeliczysz z tej gry (nie pamiętam o co chodziło, było chyba na m, a gra miała związek z jakimś królestwem czy krajem), a teraz włącz tą windę. No i ten ktoś wstał z krzesła i wcisnął przycisk, ale nie wiadomo, na które piętro. No i ruszyliśmy naszą windo-salą do góry.
