24-09-2019, 11:28
Stałem przed wejściem do ciemnego tunelu. Coś mi majaczyło o pistolecie, że miałem się nim przed kimś bronić. Nie miałem pistoletu. Ustawiłem lustro tak, aby pokazywało co się dzieje w tunelu i nacelowałem na nie kamerę. Ekran kamery pokazał dużą grupę ludzi, której tam przed chwilą nie było. Patrzę w tunel no i tak rzeczywiście nie ma nikogo. Kamera jednak pokazuje jakieś postaci. A więc to duchy! Tak, dzięki tej kamerze można widzieć niematerialne byty.
Idę ulicą, jest słoneczny dzień. Trafiam do jakiegoś dziwnego zaułka. Na końcu ulicy są schody do ciemnych drzwi. Ktoś wychodzi, wampiry. Szybko wyciągam coś z plecaka. Przy krzaku kładę dwie metaliczne kostki, wzmacniacze częstotliwości. Nie wiem co mam dalej robić, niby się przygotowywałem do takiej sytuacji, a teraz na szybko muszę myśleć co dalej. Wkładam szybko do nich jakieś karty pamięci, a do czegoś podobnego do pilota czy elektronicznego klucza pendrive (chyba pomarańczowy) i celuję w wampiry. Włączam to wciskając przycisk, zaczyna piszczeć. Działa, wampiry się uspokajają i wracają do siebie. Niestety ktoś, komu to nie pasowało, obserwował z boku i za chwilę zniszczył część urządzenia. Szybko pobiegłem stamtąd do szkoły. Ulica płynnie zmieniała się w korytarz. Gonił mnie tamten, był ubrany w czarną pelerynę z kapturem. Słyszałem coś, że on stoi po stronie wilkołaków. Wbiegałem na drugie piętro. On nie mógł przebywać zbyt długo w takich miejscach, więc wynajął kilka osób, aby mnie złapali. Już ich widziałem, czekali na mnie na schodach. Musiałem się cofnąć. Ale po chwili pomyślałem, że tak na prawdę to nic mi nie mogą zrobić. Wróciłem się. Niby mieli mnie pobić. Jeden z nich, taki grubas, miał wór. Powiedział, że to "prezent" dla mnie, co miało znaczyć, że to jakieś skradzione moje rzeczy, i że przez to wie, gdzie mieszkam. Wbiegłem do klasy. Wszyscy obojętni, a nauczyciela brak. Tamci rzucili wór z tymi rzeczami. Był tam ręcznik podobny do mojego z moim imieniem, ale za chwilę stwierdziłem, że nie ma tam nic mojego, oszukali mnie. Ktoś powiedział, że te szmaty śmierdzą. Dla eksperymentu nacelowałem urządzenie na normalnych ludzi. Od razu pożałowałem tego. Wstali z ławki i ruszyli w moją stronę. Wiedziałem, że podziałało odwrotnie niż na wampiry. Stali się agresywni. Jakoś przeskoczyłem tablicę i drzwi. Wiedziałem, że załatwili tamtych, którzy mieli mnie pobić. Przebiegłem korytarz, stał tam duży tłum. Zombie szły przed siebie. Rozszarpały napotkane na drodze małe dzieci. Ups, chyba trzeba uciekać, aby nie było na mnie.
Idę ulicą, jest słoneczny dzień. Trafiam do jakiegoś dziwnego zaułka. Na końcu ulicy są schody do ciemnych drzwi. Ktoś wychodzi, wampiry. Szybko wyciągam coś z plecaka. Przy krzaku kładę dwie metaliczne kostki, wzmacniacze częstotliwości. Nie wiem co mam dalej robić, niby się przygotowywałem do takiej sytuacji, a teraz na szybko muszę myśleć co dalej. Wkładam szybko do nich jakieś karty pamięci, a do czegoś podobnego do pilota czy elektronicznego klucza pendrive (chyba pomarańczowy) i celuję w wampiry. Włączam to wciskając przycisk, zaczyna piszczeć. Działa, wampiry się uspokajają i wracają do siebie. Niestety ktoś, komu to nie pasowało, obserwował z boku i za chwilę zniszczył część urządzenia. Szybko pobiegłem stamtąd do szkoły. Ulica płynnie zmieniała się w korytarz. Gonił mnie tamten, był ubrany w czarną pelerynę z kapturem. Słyszałem coś, że on stoi po stronie wilkołaków. Wbiegałem na drugie piętro. On nie mógł przebywać zbyt długo w takich miejscach, więc wynajął kilka osób, aby mnie złapali. Już ich widziałem, czekali na mnie na schodach. Musiałem się cofnąć. Ale po chwili pomyślałem, że tak na prawdę to nic mi nie mogą zrobić. Wróciłem się. Niby mieli mnie pobić. Jeden z nich, taki grubas, miał wór. Powiedział, że to "prezent" dla mnie, co miało znaczyć, że to jakieś skradzione moje rzeczy, i że przez to wie, gdzie mieszkam. Wbiegłem do klasy. Wszyscy obojętni, a nauczyciela brak. Tamci rzucili wór z tymi rzeczami. Był tam ręcznik podobny do mojego z moim imieniem, ale za chwilę stwierdziłem, że nie ma tam nic mojego, oszukali mnie. Ktoś powiedział, że te szmaty śmierdzą. Dla eksperymentu nacelowałem urządzenie na normalnych ludzi. Od razu pożałowałem tego. Wstali z ławki i ruszyli w moją stronę. Wiedziałem, że podziałało odwrotnie niż na wampiry. Stali się agresywni. Jakoś przeskoczyłem tablicę i drzwi. Wiedziałem, że załatwili tamtych, którzy mieli mnie pobić. Przebiegłem korytarz, stał tam duży tłum. Zombie szły przed siebie. Rozszarpały napotkane na drodze małe dzieci. Ups, chyba trzeba uciekać, aby nie było na mnie.
