18-09-2019, 15:03
Siedziałem w ławce. Był język angielski. Przejrzałem zeszyt. Chyba znowu nie miałem czegoś odrobionego. Podeszła do tablicy czarnoskóra nastolatka. Miała w ręku podręcznik i kartkę. W podręczniku było zdjęcie czaszki. Na kartce miała podpisać rysunki i zrobić obliczenia. Uprościła to do iksów i igreków. Nie wiedziała co dalej. Zaczęła się zasłaniać tym, że to szczątki muzułmanina. Nie może nic pisać, ani rozwiązywać zadań z matematyki, bo tak by zbezcześciła muzułmański grób. Wymazała co zrobiła do tej pory i zabrała kartkę. Miałem to rozwiązać. Byłem trochę na nią zły, że usunęła to co już zaczęła, to bym miał szybciej. Kolega w blond włosach zaczął coś mówić i się z czegoś śmiać. Wyszedł po chwili z klasy. Ta cała sala stała na platformie umieszczonej na wysokich drabinkach. Chciałem pokazać im jak latam. Niestety prawie upadłem na plecy. W ostatniej chwili uniosłem się z milimetr nad ziemią, co zamortyzowało upadek, gruba zimowa kurtka także.
Ciemna noc. Otworzyłem w pokoju okno i wyskoczyłem na zewnątrz. Wszędzie było pozalewane, że jak bym wszedł do wody to do pasa. Przeskakiwałem z miejsca na miejsce, gdzie była trawa. Wszystko wyglądało inaczej i rozleglej niż w rzeczywistości, nie było niektórych obiektów. Spotkałem niby dawnych trzech lub czterech kolegów (może trochę ich tylko przypominali). Przeszliśmy przez ulicę całą zalaną. Byłem lekko świadomy tego, że to sen i wiedziałem, że można chodzić po wodzie bez zanurzania się, prześlizgnąłem się po jej powierzchni. Na chwilę przystanąłem. Na czarnym tle nocnego nieba zobaczyłem przelatujący meteor spalający się w atmosferze. Dalej był leśny pagórek. Poszedłem na prawą stronę, ale zobaczyłem, że drzewa robią się przezroczyste i znikają. Pojawiało się inne miejsce. Wiedziałem, że przeniosłoby mnie w daleką część snu i się wróciłem. Drzewa znowu się pojawiły jak hologram. Poszedłem za sennymi znajomymi lewą stroną. Jeden z nich musiał mi podać rękę i mnie wciągnąć, bo inaczej bym się ześlizgnął, a zaczęło już wszystko zamarzać. Poszliśmy do sklepików na piętrze, których w rzeczywistości tam nie ma (po obudzeniu byłem pewny, że kiedyś tam były). Oni poszli po jakieś słodycze, chodzili od sklepiku do sklepiku. Dziwnie się czułem, taki ściśnięty, niekomfortowo, jakbym miał coś z mięśniami brzucha lub kręgosłupa. Po jakimś czasie wyszedłem. Skądś wiedziałem, że jak polecę na 60 mil do góry, to dolecę do sfery, gdzie egzystują duchy ludzi zmarłych. Skoczyłem i zacząłem lecieć. Dla utrzymania równowagi rozłożyłem wyprostowane ręce na boki. Leciałem coraz wyżej i szybciej. Wszystko się rozmazało. Trochę zwolniłem i prosiłem kogoś (chyba świadomych duchów, których nie widziałem), aby mi pomógł. Przyśpieszyli mnie i znowu leciałem. Znajdowałem się w czymś podobnym do wiru czy tornada. Widziałem kątem oka czerwone zarysy tego wiru. Znowu mnie tamci przyciągali w górę. Nie wiem czy doleciałem, bo się obudziłem.
Ciemna noc. Otworzyłem w pokoju okno i wyskoczyłem na zewnątrz. Wszędzie było pozalewane, że jak bym wszedł do wody to do pasa. Przeskakiwałem z miejsca na miejsce, gdzie była trawa. Wszystko wyglądało inaczej i rozleglej niż w rzeczywistości, nie było niektórych obiektów. Spotkałem niby dawnych trzech lub czterech kolegów (może trochę ich tylko przypominali). Przeszliśmy przez ulicę całą zalaną. Byłem lekko świadomy tego, że to sen i wiedziałem, że można chodzić po wodzie bez zanurzania się, prześlizgnąłem się po jej powierzchni. Na chwilę przystanąłem. Na czarnym tle nocnego nieba zobaczyłem przelatujący meteor spalający się w atmosferze. Dalej był leśny pagórek. Poszedłem na prawą stronę, ale zobaczyłem, że drzewa robią się przezroczyste i znikają. Pojawiało się inne miejsce. Wiedziałem, że przeniosłoby mnie w daleką część snu i się wróciłem. Drzewa znowu się pojawiły jak hologram. Poszedłem za sennymi znajomymi lewą stroną. Jeden z nich musiał mi podać rękę i mnie wciągnąć, bo inaczej bym się ześlizgnął, a zaczęło już wszystko zamarzać. Poszliśmy do sklepików na piętrze, których w rzeczywistości tam nie ma (po obudzeniu byłem pewny, że kiedyś tam były). Oni poszli po jakieś słodycze, chodzili od sklepiku do sklepiku. Dziwnie się czułem, taki ściśnięty, niekomfortowo, jakbym miał coś z mięśniami brzucha lub kręgosłupa. Po jakimś czasie wyszedłem. Skądś wiedziałem, że jak polecę na 60 mil do góry, to dolecę do sfery, gdzie egzystują duchy ludzi zmarłych. Skoczyłem i zacząłem lecieć. Dla utrzymania równowagi rozłożyłem wyprostowane ręce na boki. Leciałem coraz wyżej i szybciej. Wszystko się rozmazało. Trochę zwolniłem i prosiłem kogoś (chyba świadomych duchów, których nie widziałem), aby mi pomógł. Przyśpieszyli mnie i znowu leciałem. Znajdowałem się w czymś podobnym do wiru czy tornada. Widziałem kątem oka czerwone zarysy tego wiru. Znowu mnie tamci przyciągali w górę. Nie wiem czy doleciałem, bo się obudziłem.
