Brudnopis

[Isabela]

Ch*ja kładę na autystyczną triadę

Złote lata minęły, teraz wszystko stracone,
Spektrum zostało tak rozpowszechnione,
"Autyzm" to już takie pospolite słowo,
Muszę się pozbierać, ułożyć swój świat na nowo.

Po SSRI mam chyba reset mózgu
Cały świat tonie w moim niekontrolowanym bluzgu.
Wszystko na ten temat już zostało powiedziane
Nie odkryję nic nowego, mam przerąbane.

Może o tym mówić dowolna osoba
Tak wielu ludzi dotknęła już ta choroba.
Już nie 1 na 100, a 1 na trzydzieści
To są ze statystyk aktualne wieści.

Pragnęłam być wyjątkowa, ale wszystko przepadło,
Serce me zbolałe, włożone w imadło.
Nie samym autyzmem przecież człowiek żyje.
To czemu w mym wnętrzu coś wciąż z tęsknoty wyje?

"Świat oczami kosmity", "Niezwykła sensacja!"
Tych relacji teraz na pęczki, nastąpiła dewaluacja.
Masz tego od cholery, nie to, co dwie dekady temu
Coś o przygodach Aspi znajdziesz w empiku bez problemu.

Nic wyszukanego, żaden temat niszowy
Marzenia o potędze możesz wybić sobie z głowy.
A tak chciałam świat zaskoczyć! Czymś go uraczyć!
Autyzm odarty z tajemnicy. Co to ma znaczyć???

Neuroróżnorodność dotarła pod strzechy
Wystarczy wiadro internetu, netfliks, tego typu uciechy.
Atypowe gówno wącham teraz dnia każdego
Nie wróży to, moi drodzy, nic dobrego.