14-03-2021, 01:42
Siedziałam na środku pola, pod pojedynczym, niewysokim drzewem. Obok był V. i chłopak nie istniejący w rzeczywistości, miał chyba na imię Michał. Ten Michał był czymś w rodzaju czarodzieja, potrafił tworzyć wokół siebie ogień albo kule energii, które najczęściej też przetwarzał na ogień. Próbowaliśmy zrobić coś, co spowodowałoby cofnięcie nas w czasie albo ogólnie cofnięcie naszego życia. Mieliśmy na celu naprawienie błędów z przeszłości i w rezultacie wzrost jakości życia i zadowolenia.
Przeskok do momentu, kiedy nam się "udało". Udało częściowo, bo w jakiś sposób byliśmy uczniami w szkole ale jednocześnie dorosłymi ludźmi i mieliśmy tego świadomość. Zaczęliśmy o tym rozmawiać. Pojawiło się jakby okno czatu, gdzie w okręgach były nasze stylizowane zdjęcia, umieszczone na pionowych liniach symbolizujących oś czasu. Potem pojawiło się coś jakby drzewo umiejętności bohatera w RPG i zobaczyłam wykres dla Michała. Przedstawiało to jak od zera zyskiwał swoje magiczne zdolności. Powiedziałam coś w stylu, że teraz ja też mogłam trochę podobnych umiejętności zdobyć. On odpowiedział mi wtedy, że i tak jest pewien górny próg w nauce tej magii i go nie przekroczę. Ogarnęło mnie poczucie porażki, rezygnacji i żalu, które utrzymywało się jeszcze jakiś czas po przebudzeniu.
================================================================
Przebywałam w miejscu przypominającym lokacje z gier przygodowych sprzed ponad 20 lat. Szczyty gór, skalne ściany i między nimi skalne mosty-drogi. Na większości poziomych powierzchni była zwarta zielona płaszczyzna trawy a wysokie wrota wprost na skalnych ścianach prowadziły do umieszczonych w jaskiniach pomieszczeń korporacji, dla której pracowałam. Ja chodziłam głównie na zewnątrz, po tych drogach, wiedziałam, że kilka innych osób z tej korporacji też gdzieś się kręci. W pobliżu nie trzymała się młoda kobieta w białym kitlu. Miałam uczucie, że ona w hierarchii organizacji była trochę niżej niż ja.
Myślałam na głos, rozważałam testy, w których miała brać udział sieć powiązanych ze sobą serwerów. Jakimś sposobem mój prywatny serwer też tam był. Mówiłam do kobiety w białym kitlu, że istnieją serwery testowe, określałam je nazwami kodowymi TS1 i TS2 i że powinnam je wykorzystać w tym przedsięwzięciu. Równocześnie chciałam wszystko zrobić tak, żeby w żadne sposób nie wciągnąć w to swoich "ofiar".
Ktoś, albo ja w ramach dalszego myślenia na głos, albo ta kobieta w ramach ostrzeżenia i porady, powiedział coś w stylu:
Na to nie ma dobrego sposobu, nie da się oddzielić środowisk testowych od produkcyjnego.
================================================================
Byłam w świecie astralnym z moich "Kronik". Akcja była dużo bardziej posunięta do przodu, to były odcinki zaplanowane na odległą przyszłość. Ja jako główna bohaterka byłam już szefem Matrixa. Co jakiś czas głos narratora odczytywał scenariusz, potem ja miałam odgrywać swoją rolę. Ja i Qiu, inna bohaterka, stałyśmy na łące i rozmawiałyśmy. W pierwszej chwili miałam przeczucie, że może właśnie następuje albo przed chwilą nastąpiła jedna z dwóch szczególnych scen zaplanowanych z udziałem tej bohaterki. Potem zorientowałam się, że to jest ten moment, kiedy bohaterowie zmieniają swoją więź z Astralem, żeby w przypadku śmierci fizycznego ciała w Astralu pozostała ich świadomości. I główna bohaterka-ja miałam możliwość zrobić to sobie i Qiu.
Jakiś przeskok, stałyśmy na innej łące, narrator w próżni dalej recytował scenariusz. Qiu powiedziała do mnie: Widziałam, że przez chwilę się wahałaś i okazałaś strach. A ja wtedy zdałam sobie sprawę, że ty naprawdę jesteś godna.
# Nie, tego nie zaplanowałam w taki sposób!
Przeskok do momentu, kiedy nam się "udało". Udało częściowo, bo w jakiś sposób byliśmy uczniami w szkole ale jednocześnie dorosłymi ludźmi i mieliśmy tego świadomość. Zaczęliśmy o tym rozmawiać. Pojawiło się jakby okno czatu, gdzie w okręgach były nasze stylizowane zdjęcia, umieszczone na pionowych liniach symbolizujących oś czasu. Potem pojawiło się coś jakby drzewo umiejętności bohatera w RPG i zobaczyłam wykres dla Michała. Przedstawiało to jak od zera zyskiwał swoje magiczne zdolności. Powiedziałam coś w stylu, że teraz ja też mogłam trochę podobnych umiejętności zdobyć. On odpowiedział mi wtedy, że i tak jest pewien górny próg w nauce tej magii i go nie przekroczę. Ogarnęło mnie poczucie porażki, rezygnacji i żalu, które utrzymywało się jeszcze jakiś czas po przebudzeniu.
================================================================
Przebywałam w miejscu przypominającym lokacje z gier przygodowych sprzed ponad 20 lat. Szczyty gór, skalne ściany i między nimi skalne mosty-drogi. Na większości poziomych powierzchni była zwarta zielona płaszczyzna trawy a wysokie wrota wprost na skalnych ścianach prowadziły do umieszczonych w jaskiniach pomieszczeń korporacji, dla której pracowałam. Ja chodziłam głównie na zewnątrz, po tych drogach, wiedziałam, że kilka innych osób z tej korporacji też gdzieś się kręci. W pobliżu nie trzymała się młoda kobieta w białym kitlu. Miałam uczucie, że ona w hierarchii organizacji była trochę niżej niż ja.
Myślałam na głos, rozważałam testy, w których miała brać udział sieć powiązanych ze sobą serwerów. Jakimś sposobem mój prywatny serwer też tam był. Mówiłam do kobiety w białym kitlu, że istnieją serwery testowe, określałam je nazwami kodowymi TS1 i TS2 i że powinnam je wykorzystać w tym przedsięwzięciu. Równocześnie chciałam wszystko zrobić tak, żeby w żadne sposób nie wciągnąć w to swoich "ofiar".
Ktoś, albo ja w ramach dalszego myślenia na głos, albo ta kobieta w ramach ostrzeżenia i porady, powiedział coś w stylu:
Na to nie ma dobrego sposobu, nie da się oddzielić środowisk testowych od produkcyjnego.
================================================================
Byłam w świecie astralnym z moich "Kronik". Akcja była dużo bardziej posunięta do przodu, to były odcinki zaplanowane na odległą przyszłość. Ja jako główna bohaterka byłam już szefem Matrixa. Co jakiś czas głos narratora odczytywał scenariusz, potem ja miałam odgrywać swoją rolę. Ja i Qiu, inna bohaterka, stałyśmy na łące i rozmawiałyśmy. W pierwszej chwili miałam przeczucie, że może właśnie następuje albo przed chwilą nastąpiła jedna z dwóch szczególnych scen zaplanowanych z udziałem tej bohaterki. Potem zorientowałam się, że to jest ten moment, kiedy bohaterowie zmieniają swoją więź z Astralem, żeby w przypadku śmierci fizycznego ciała w Astralu pozostała ich świadomości. I główna bohaterka-ja miałam możliwość zrobić to sobie i Qiu.
Jakiś przeskok, stałyśmy na innej łące, narrator w próżni dalej recytował scenariusz. Qiu powiedziała do mnie: Widziałam, że przez chwilę się wahałaś i okazałaś strach. A ja wtedy zdałam sobie sprawę, że ty naprawdę jesteś godna.
# Nie, tego nie zaplanowałam w taki sposób!
