07-01-2018, 15:11
# Od kilku dni miałam zapisywać, jak już jakieś sny pamiętałam, ale mi się nie chciało i tak zapomniałam...
Odgrywałam jakąś rolę w historii, gdzie grupka ludzi, arystokrata ze swoimi dziećmi, trafili na inną planetę. Miał to być w założeniach fantastyczny fraktalny świat (twór kreowany w rzeczywistości dla potrzeb opowiadań do szuflady) - miałam rodzaj wiedzy, że to był niby ten mój świat, a było to coś jak Ziemia, tylko bardzo surrealistyczna. Nie było tam normalnej grawitacji, mieszkańcy mogli chodzić po ścianach i sufitach, niektóre pomieszczenia były jak odbicia w gabinecie luster albo w kalejdoskopie. Mieszkańcy tego świata , przynajmniej ta grupa, w której członka ja się wcielałam niby też wyglądali jak ludzie. Jakby po prostu grali role tych "kosmitów" w przedstawieniu. Arystokrata dziwił się, że tutaj nie ma podziału na klasy społeczne, tłumaczyłam mu zatem, że pozycja w społeczeństwie, stopień zaufania do danej jednostki i powierzane jej zadania zależą od inteligencji. Dodałam zaraz, że tutaj inteligencje określa zupełnie inna skala, jako, że to są istoty na znacznie bardziej zaawansowanym stopniu ewolucji.
# To mnie wkurza w zwykłych nieświadomych snach, że jeśli z fabuły wynika coś nadprzyrodzonego/niezwykłego to zwykle ja, ewentualnie także jakaś towarzysząca mi postać odgrywamy te sceny "na niby" jak dzieci udające w zabawie, nie mając rzeczywistych nadprzyrodzonych zdolności/cech. Wyjątkiem jest latanie albo pewien rodzaj zwiększonej odporności, który np. pozwala bez przeszkód funkcjonować z licznymi ranami postrzałowymi albo spadać z dużych wysokości.
Przebywałam w miejscu, które w połowie było starym, prawie pustym mieszkaniem w bloku, w połowie szkolnym korytarzem z szatnią. Było tam ze mną kilka osób z grupy Nerdów. Jeden z nich chciał wykonać dla mnie jakieś wymagające pomocy programisty zadanie. Problem polegał na tym, że ja wtedy musiałabym zapłacić mu 1600 zł. Zaczęłam mu tłumaczyć, że nie mogę sobie na to pozwolić i muszę zrezygnować, bo to za dużo a ja nie mam zbyt wiele pieniędzy, coś mi jeszcze musi zostać na przeżycie.
# Po przebudzeniu miałam jakieś przemyślenia na temat tego, że chyba już w podświadomości ciągle mi tkwi, że jestem biedna i że przez większość życia będę musiała oszczędzać każdy grosz.
Odgrywałam jakąś rolę w historii, gdzie grupka ludzi, arystokrata ze swoimi dziećmi, trafili na inną planetę. Miał to być w założeniach fantastyczny fraktalny świat (twór kreowany w rzeczywistości dla potrzeb opowiadań do szuflady) - miałam rodzaj wiedzy, że to był niby ten mój świat, a było to coś jak Ziemia, tylko bardzo surrealistyczna. Nie było tam normalnej grawitacji, mieszkańcy mogli chodzić po ścianach i sufitach, niektóre pomieszczenia były jak odbicia w gabinecie luster albo w kalejdoskopie. Mieszkańcy tego świata , przynajmniej ta grupa, w której członka ja się wcielałam niby też wyglądali jak ludzie. Jakby po prostu grali role tych "kosmitów" w przedstawieniu. Arystokrata dziwił się, że tutaj nie ma podziału na klasy społeczne, tłumaczyłam mu zatem, że pozycja w społeczeństwie, stopień zaufania do danej jednostki i powierzane jej zadania zależą od inteligencji. Dodałam zaraz, że tutaj inteligencje określa zupełnie inna skala, jako, że to są istoty na znacznie bardziej zaawansowanym stopniu ewolucji.
# To mnie wkurza w zwykłych nieświadomych snach, że jeśli z fabuły wynika coś nadprzyrodzonego/niezwykłego to zwykle ja, ewentualnie także jakaś towarzysząca mi postać odgrywamy te sceny "na niby" jak dzieci udające w zabawie, nie mając rzeczywistych nadprzyrodzonych zdolności/cech. Wyjątkiem jest latanie albo pewien rodzaj zwiększonej odporności, który np. pozwala bez przeszkód funkcjonować z licznymi ranami postrzałowymi albo spadać z dużych wysokości.
Przebywałam w miejscu, które w połowie było starym, prawie pustym mieszkaniem w bloku, w połowie szkolnym korytarzem z szatnią. Było tam ze mną kilka osób z grupy Nerdów. Jeden z nich chciał wykonać dla mnie jakieś wymagające pomocy programisty zadanie. Problem polegał na tym, że ja wtedy musiałabym zapłacić mu 1600 zł. Zaczęłam mu tłumaczyć, że nie mogę sobie na to pozwolić i muszę zrezygnować, bo to za dużo a ja nie mam zbyt wiele pieniędzy, coś mi jeszcze musi zostać na przeżycie.
# Po przebudzeniu miałam jakieś przemyślenia na temat tego, że chyba już w podświadomości ciągle mi tkwi, że jestem biedna i że przez większość życia będę musiała oszczędzać każdy grosz.
