Ćwiczę jakiś czas WILDA i nie dochodziłem do ciekawych momentów jak hipnagogi, zazwyczaj albo leżałem dłuższy czas bezskutecznie albo zasypiałem nieświadomie, wczoraj jednak po zrobieniu WBTB zacząłem podejście, leżałem w bezruchu jakiś czas skupiając uwagę na oddechu, jednak robię to zawsze na początku czekając na coś i w nienaturalny sposób, podświadomie wpływam na swój na oddech przez to uniemożliwiam sobie zaśnięcie, dopiero po czasie jak emocje ostygły i było mi wszystko jedno obróciłem się na bok i po jakiejś minucie ciało nagle zrobiło się całe jak z waty, bardzo dziwne uczucie i zacząłem słyszeć kilka razy bolesny pisk w uszach, gdy dźwięki ustały zrezygnowałem z robienia techniki przez niepewność i to był zapewne mój błąd ale nigdy czegoś takiego nie doświadczyłem, mogłem się poruszyć jak chciałem czy to znaczy że to nie był paraliż senny? Jestem ciekaw czy dużo brakowało do pierwszego LD i na jakim etapie mogłem być mniej więcej w procesie zasypiania, zastanawia mnie o co chodzi z tymi bolącymi piskami i dlaczego to boli fizycznie (czy to rodzaj kolejnego zabezpieczenia organizmu przed świadomym zasypianiem tak jak swędzenie całego ciała we wcześniejszym etapie żeby sprawdzić czy jesteśmy świadomi i w razie czego nas wybudzić, wydaje mi się człowiek naturalnie po takim bolesnym pisku się przestraszy i wstanie szczególnie jak nigdy tego nie doświadczył), czy każdy oneironauta codziennie tego doświadcza i ignoruje robiąc WILDA? Naprawdę można się zdziwić pierwszy raz nawet będąc przygotowanym na różne dziwne rzeczy, ogólnie leżąc dłuższy czas nic się nie działo a jak zmieniłem po czasie pozycję błyskawicznie wszystko ruszyło do przodu, domyślam się że może mam taki nawyk zasypiania że po zmianie pozycji dopiero zapadam w sen i może warto to stosować a nie zmuszać się do leżenia ciągle na plecach w moim przypadku